კრება

ეპისკოპოსთა თავყრილობა, რომლებიც ეკლესიის ცხოვრებასთან დაკავშირებულ საკითხთა განსახილველად შეიკრიბნენ და იღებენ გადაწყვეტილებებს სამოძღვრო, წესებისა და სამწყსო საკითხებზე. კრება მსოფლიოა, როდესაც კანონიერად თავს უყრის საყოველთაო ეკლესიის წარმომადგენელ ყველა ეპისკოპოსსა და სხვა მღვდელმსახურთ და მოწვეულია რომის პონტიფექსის მიერ. მას აქვს უფლება, უთავმჯდომარეოს კრებას პირადად ან შემცვლელ პირთა მეშვეობით, გადაიტანოს, დაშალოს კრება და დაამტკიცოს მისი დეკრეტები (CIC, კან. 338). სულ გაიმართა 21 მსოფლიო კრება:
1) ნიკეის (325);
2) კონსტანტინოპოლის I (381);
3) ეფესოს (431);
4) ქალკედონის (451);
5) კონსტანტინოპოლის II (553);
6) კონსტანტინოპოლის III (680- 681);
7) ნიკეის II (787);
8) კონსტანტინოპოლის IV (869-870);
9) ლატერანის I (1123);
10) ლატერანის II (1139);
11) ლატერანის III (1179);
12) ლატერანის IV (1215);
13) ლიონის I (1245);
14) ლიონის II (1274);
15) ვენის (1311-1312);
16) კოსტანცის (1414- 1418);
17) ბაზელ-ფერარა-ფლორენციის (1431-1437);
18) ლატერანის V (1512-1517);
19) ტრიდენტის (1545-1563);
20) ვატიკანის I (1869-1870);
21) ვატიკანის II (1962- 1965).
პლენარული ეწოდება კრებას, რომელიც ეპისკოპოსთა ერთი და იმავე კონფერენციის ყველა ეკლესიისთვის და მათი მონაწილეობით ტარდება (CIC, კან. 439), პროვინციული კრება კი ერთი და იმავე საეკლესიო პროვინციის ეპისკოპოსთა კრებას ეწოდება (CIC, კან. 440).