საღმრთო ძალაუფლება

ეკლესიაში, თავის წყაროსთან მიმართებაში, ეს ძალაუფლება ერთია, რადგანაც ესაა ეკლესიაში მინიჭებული ქრისტეს ძალაუფლება, თუმცა ეს ძალაუფლება განსხვავდება მიზნებთან მიმართებაში და გადაიცემა სხვადასხვა გზებით რომის პონტიფექსისა და ეპისკოპოსთა მეშვეობით. ის შეიძლება იყოს, აგრეთვე, მათ მიერ მინიჭებული სხვათათვის სხვადასხვა სულიერ მიზანთა მისაღწევად საიდუმლოებრივი თუ არასაიდუმლოებრივი მსახურების აღსრულების მეშვეობით. იმ მსახურებათათვის, რომელთა აღსასრულებლადაც ხელდასხმაა აუცილებელი, როგორც ცალკეულ საიდუმლოთათვის (მირონცხება, ევქარისტია, მონანიება, ზეთის ცხება, ხელდასხმა: წესის საღმრთო ძალაუფლება), ისე ცალკეულ საკრამენტალიათათვის (წესის არასაღმრთო ძალაუფლება) წმიდაყოფის, სწავლებისა და მართვის ძალაუფლება მხოლოდ იმ პირებს გადაეცემათ, რომელთაც სხვადასხვა სახის ხელდასხმა აქვთ მიღებული. ხოლო წმიდაყოფის და მართვის ძალაუფლება, დაკავშირებული მსახურებასთან, რომლის აღსასრულებლადაც ხელდასხმა არ არის აუცილებელი, სხვადასხვა სახით გადაეცემა ან ენიჭება იმ პირებსაც, რომელთაც ხელდასხმა არ აქვთ მიღებული. ამგვარად, განმტკიცდება ეკლესიაში საღმრთო ძალაუფლების ერთიანობა და, ამავე დროს, მისი ორგანული განაწილება.