სიმბოლო

ანტიკურ საბერძნეთში ეს იყო ამოსაცნობი ან განმასხვავებელი ნიშანი, წარმოადგენდა „სამასპინძლო წიგნაკს“, რომელიც ორად იყოფოდა და მისი ერთი ნაწილი გადაეცემოდა სტუმარს ან საქმეში მონაწილე პარტნიორს შემდგომი შეხვედრისას მხარეებისთვის ერთმანეთის ცნობის გასაადვილებლად. თავისი ფორმიდან გამომდინარე, სიმბოლო ნიშანთა ზოგად კატეგორიას მიეკუთვნება. მართლაც, რადგანაც ის რაღაცას აღნიშნავს, მხოლოდ თავისთავად კი არ არის მნიშვნელოვანი, არამედ თავისი მეშვეობით სხვა რამეზე მიანიშნებს. მინიშნებისა და მითითების ეს დამახასიათებელი თვისება ერთმანეთთან აკავშირებს გრძნობადი წარმოდგენისა და სულიერი მნიშვნელობის განზომილებებს. რელიგიური სიმბოლო, რომელიც იმყოფება იდუმალ რეალობაში, გრძნობად ფორმასა და ადამიანს შორის სივრცეში მდებარეობს. სიმბოლოსა და ტრანსცენდენტულს შორის დამოკიდებულება სხვადასხვაგვარად შეიძლება იქნას გააზრებული.