სიწმიდე

ღმრთის ატრიბუტი, რომელიც აღნიშნავს მის ტრანსცენდენტულობას ყოველივე შექმნილისაგან და, მით უმეტეს, მის განცალკევებას ბოროტებისა და ცოდვისაგან. ბოროტების უარყოფისა და ღმრთის ბუნებაში თანამონაწილეობის სახით, მოეთხოვება ნებისმიერი სტატუსისა და წოდების მორწმუნეს, როგორც ქრისტიანული ცხოვრების სისრულე და გულმოწყალების სრულყოფა (შდრ. LG, 40): „იყავით სრულყოფილნი, როგორც თქვენი ზეციერი მამაა სრულყოფილი“ (მათ. 5:48; შდრ. CCC, 2012). სიწმიდე არის აგრეთვე ეკლესიის დამახასიათებელი თვისება, რადგანაც ქრისტემ, ერთადერთმა წმიდამ, ის თავის სხეულად აქცია (LG, 39; შდრ. CCC, 823-829), თუმცა ეს არ ათავისუფლებს ეკლესიას მისდამი მინდობილთა ცოდვებისაგან.