სიწმიდეობა

სიწმიდეობა და მისი საპირისპირო ცნება – უწმიდურობა თითქმის ყველა რელიგიაშია ცნობილი. ბიბლია წმიდად მიიჩნევს ყოველივეს, რაც ღმერთთან აახლოვებს და ხელს უწყობს ღმრთისმსახურებას, უწმიდურად კი – ყოველივე იმას, რაც ღმრთისაგან აშორებს და მის კულტს ავნებს. ძველ აღთქმაში უწმიდურებად მიჩნეულია ცალკეული ცხოველები (ლევ. 11:1, შმდ.), გვამები, ყოველივე, რაც დაკავშირებულია კერპთაყვანისმცემლურ კულტებთან, სქესობრივ ცხოვრებასთან, კეთრი, წარმართებთან ურთიერთობა. კანონიერი სიწმიდეობის აღსადგენად, რომელიც სიმბოლურად განასახიერებდა ღმერთთან ურთიერთობისათვის აუცილებელ ზნეობრივ სიწმიდეობას, განწმედის წესები არსებობდა. ახალ აღთქმაში სიწმიდეობა გულისხმობს ახალ გულს (მათ. 5:8; 7:18, შმდ.), რომელიც შეიძლება მოიპოვო არა იმდენად განწმედის გარეგნული რიტუალების მეშვეობით, რამდენადაც ჭეშმარიტების მიმართ მორჩილებისა და გულმოწყალების გზით (1 პეტრ. 1:22).