დემონი

აღნიშნავს ღმრთის წინააღმდეგ ამბოხებისთვის დასჯილ და დაცემულ ანგელოსურ სულს. აბსოლუტური მნიშვნელობით ჩვეულებრივ აღნიშნავს დემონთა მეუფეს, სატანას. ახალ აღთქმაში ხშირია დემონთა ხსენება: იესო ებრძვის მათ, როგორც ცდუნებათა აღმძვრელებს (მათ. 4:5, შმდ.; 6:13; 13:25.39; მარკ. 1:13; ლუკა 4:1, შმდ; 8:12; იოან. 6:70; 8:44; 13:2; 17:15), აკვიატებათა (შდრ. მარკ. 5:1-13; ) და დაავადებათა გამომწვევებს (შდრ. მათ. 4:24; 8:24 და შემდ.; 9:32; 12:22; მარკ. 9:17.25; საქმ. 10:38), ბოროტი ძალის წარმომადგენლებს (შდრ. ლუკ. 11:14, შმდ.; საქმ. 13:10) და ამარცხებს (მათ. 8:16, შმდ.; 25:41; მარკ. 1:32, შმდ.; ლუკა 4:40), რითაც ღმრთის სასუფეველს ამკვიდრებს (მათ. 12:28; მარკ. 3:15.22; ლუკ. 11:15, შმდ.; გამოცხ. 20:2.10). იგივე ძალაუფლება მიენიჭა მოციქულებს (შდრ. მარკ. 6:7.13; ლუკ. 9:1; 10:17).