ოშორა

(ქც 4: 666,17,18) იხსენიება შემდეგ წერილობით წყაროებში: ჟამთააღმწერელი (ქც 2: 252,15); ვახუშტი ბაგრატიონის „აღწერა სამეფოსა საქართველოსა“ (ქც 4: 466,5,9; 666,17,18), XIV ს-ის შეწირულობის წიგნი (სამ. საქ. ისტ. 1982: 47).

ვახუშტი ბაგრატიონი ოშორას შესახებ გადმოგვცემს: „მტკუარს მოერთვის, წითელ კლდეს ზეით, ღობიეთის პირისპირ, ოშორის ხევი. ამ ხევზედ, ზემო ოშორას ზეით, არს მონასტერი გუმბათიანი, დიდკეთილად ნაგები და აწ ცარიელი“ (ქც 4: 666,17,18).

მდებარეობს ასპინძის მუნიც-ში, თანამედროვე სოფ. ოშორას ტერიტორიაზე.

წყაროებში მოიხსენიება XIV ს-იდან (სამ. საქ. ისტ. 1982: 47).

სოფელში დგას XIV ს-ის დარბაზული ეკლესია. ინტერიერში შემორჩენილია მოხატულობის ფრაგმენტები. XX ს-ის დასაწყისში ეკლესიაზე იყო წარწერა, რომელშიც იხსენიებოდა აწყური (ბოჭორიძე 1992: 27).