სურები

(ქც 4: 791,7). იხსენიება შემდეგ წერილობით წყაროებში: ვახუშტი ბაგრატიონის „აღწერა სამეფოსა საქართველოსა“ (ქც 4: 790,20; 791,1,7), იოჰან გიულდენშტედტის „მოგზაურობა საქართველოში“ (გიულდენშტედტი 1962: 315).

ვახუშტი ბაგრატიონი სურების შესახებ გადმოგვცემს: „ბახვის წყლის შესართავს (მდ. სუფსასთან) ზეით არს ციხე ბერიძისა, სამხრითკენ მას ზეით ხეობა სურები, ვენახ-ხილიანი, მოსავლიანი, მოსახლენი მხნენი“ (ქც 4: 790,20). შემოქმედის ეკლესიასთან „დის მცირე მდინარე, გამოსდის სურებსა და ხინოს შუას მთას, და დის გრეხით, მოერთვის ხინოს წყალს ჩდილოდამ“ (ქც 4: 791,7).

მდებარეობს ჩოხატაურის მუნიც-ში, მდ. სუფსის ზემო წელზე, მის მარჯვენა ნაპირზე თანამედროვე სოფ. ზემო და შუა სურების ტერიტორიაზე.

ზემო და შუა სურები არქეოლოგიურად შეუსწავლელია.