უდ უზ ულ ურ უს უფ უწ უჯ
უდა უდე

უდაბნო


(ქც 4: 370,19). იხსენიება შემდეგ წერილობით წყაროებში: ვახუშტი ბაგრატიონის „აღწერა სამეფოსა საქართველოსა“ (ქც 4:370,19), XVIII ს-ის ისტორიული საბუთი (ქართ. სამართ. ძეგ. 1972: 276).

ვახუშტი ბაგრატიონი უდაბნოს შესახებ გადმოგვცემს: ცხინვალისკენ, საბაწმინდის მონასტრის „ზეით ამავე მთაში, არს აღმოსავლისკენ, უდაბნო, მაღალის კლდესა შინა გამოკუეთილნი ქუაბნი ეკლესიით“ (ქც 4: 370,18-20).

ლოკალიზდება ცხინვალის მუნიც-ში.

უდაბნო არქეოლოგიურად შეუსწავლელია.
 
ბიბლიოგრაფია: ქც 4: 370,18-20; ქართ. სამართ. ძეგ. 1972: 276.
Source: ქართლის ცხოვრების ტოპოარქეოლოგიური ლექსიკონი“, გ. გამყრელიძე, დ. მინდორაშვილი, ზ. ბრაგვაძე, მ. კვაჭაძე და სხვ. (740გვ.), რედ. და პროექტის ხელმძღვ. გელა გამყრელიძე. საქ. ეროვნ. მუზეუმი, არქეოლ. ცენტრი. – I-ლი გამოცემა. – თბ.: ბაკურ სულაკაურის გამ-ბა, 2013. – 739 გვ.
to main page Top 10FeedbackLogin top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9