ბოეთანი

(ქც 4: 540,9; 541,6). იხსენიება შემდეგ წერილობით წყაროებში: ვახუშტი ბაგრატიონის „აღწერა სამეფოსა საქართველოსა“ (ქც 4: 540,9; 541,6), არჩილის „გაბაასება თეიმურაზისა და რუსთაველისა“ (არჩილი 1989: 403), იოანე ბაგრატიონის „ქართლ-კახეთის აღწერა“ (ბაგრატიონი 1986: 72), 1579 წ. შეწირულობის სიგელი ალექსანდრე II (1574-1605) კახთა მეფისა სვეტიცხოვლისადმი (მასალები საქ. ისტ. გეოგ. 1964: 47).

ვახუშტი ბაგრატიონი ბოეთანის შესახებ გადმოგვცემს: „ბოეთანს, ერთვის ალაზანს ბელაქნის წყალი ... ბოეთნის პირისპირ და ალაზნის დასავლით არს ყარაღაჯი“ (ქც 4: 540,9, 541,6).

ლოკალიზდება საინგილოში, ბელაქნის მუნიც-ში. ამჟამად მოქცეულია აზერბაიჯანის რესპუბლიკის ფარგლებში. დღეისათვის ტოპონიმი ბოეთანი გამქრალია და მისი ზუსტი მდებარეობა დაუდგენელია (ომარაშვილი 1993: 92, 93). 1745 წ. ვახუშტი ბაგრატიონის რუკაზე ბოეთანის სახელწოდების დასახლებული პუნქტის აღმნიშვნელი ნიშანი გაფერმკრთალებულია და გათათრებულ სოფელს უნდა აღნიშნავდეს (ომარაშვილი 1993: 87).

1923 წ. საქართველოს ისტორიულ რუკაზე ის ბეთანის სახელწოდებითაა მოხსენიებული (საქ. ისტ. რუკა 1923). სოფელი ბუეთანის სახელითაა აღნიშნული 1579 წ. ალექსანდრე II-ის შეწირულობის სიგელში (მასალები საქ. ისტ. გეოგ. 1964: 47). იოანე ბაგრატიონი ბოთანს (ბოეთანს) ენისელის სოფლების სიაში მოიხსენიებს (ბაგ-რატიონი 1986: 72).

ბოეთანის სავარაუდო ტერიტორია არქეოლოგიურად შეუსწავლელია.