ზიკილია

(ქც 4: 662,26). იხსენიება შემდეგ წერილობით წყაროებში: ვახუშტი ბაგრატიონის „აღწერა სამეფოსა საქართველოსა“ (ქც 4: 466,19; 467,3; 662,26), გურჯისტანის ვილაიეთის დიდი დავთარი (გურჯისტანის ვილაიეთის ... 1941: 100).

მდებარეობს ახალციხის მუნიც-ში, მდ. მტკვრის მარცხენა შენაკადის, ზიკილიის ხევის ორივე ნაპირზე, დღევანდელი სოფ. ზიკილიის ტერიტორიაზე.

წყაროებში ზიკილია პირველად იხსენიება XVI ს-ში (გურჯისტანის ვილაიეთის ... 1941: 100). XVIII ს-ის დასაწყისში ზიკილიაში მყოფ ქართლის მეფე გიორგი XI-ს (1676-1688, 1703-1709) ახალციხის ფაშამ ალყა შემოარტყა. დოლენჯი ხმალაძემ მეფე საბლით ჩამოუშვა ციხის ზღუდიდან. ზიკილიიდან წამოსულ მეფეს ქართლის დიდებულები დაეხმარნენ ტახტის ხელმეორედ დაკავებაში (ქც 4: 466,19, 467,3).

ზიკილია არქეოლოგიურად შეუსწავლელია.

სოფლის მახლობლად შემორჩენილია ციხისა და ეკლესიის ნანგრევები. ზიკილიის ხევის მარჯვენა ნაპირზე, სოფლის სამხრეთით, კლდეში გამოკვეთილი იყო რამდენიმე გამოქვაბული (ბოჭორიძე 1992: 40, 41), რომლებიც XX ს-ის 50-იან წლებში საავტომობილო გზის გაფართოებისას დაინგრა.