უმეცრება-ჲ

1. Gk. ἀγνωσία ἡ
   უცოდინრობა
    

   უმეცრებაჲ უჩინო იქმნების მეცნიერებითა და უფროჲსღა ფრიადითა მეცნიერებითა (არეოპ., ეპ., ეფრ., 1); უმეცრებაჲ უსწავლელისა კაცისაჲ და ამის მიერი ხრწნილებაჲ გონებისა მისისაჲ განწმდეს (ლეონ., ეპ., არს., 6, S 1463, 219r);

2. Gk. ἀγνωσία
   სარწმუნოებრივი უმეცრება
    

   ხოლო მან (მღვდელმთავარმა) ღმრთის მოყუარებით მიზეზ იდგის მოცემისაებრ აღმომქუმელისა უღმრთო ყოფაჲ თჳსი და უმეცრებაჲ ნამდჳლვე ჭეშმარიტისა კეთილისაჲ (არეოპ., საეკლ., ეფრ., 2.II.5); ხოლო რომელმან თჳსი სიკეთე უვნებელითა თუალითა განიცადის და განვიდის უნათლოთა მათ უმეცრებისა მთხრებლთაგან (არეოპ., საეკლ., ეფრ., 2.III.4); იყავნ მისსა ამათი უმეცრებისაგან ანუ გამოუცდელობისა ურწმუნოებაჲ (არეოპ., ეპ., ეფრ., 7.2); ვინაჲცა უზენაესთა მათ და უსაღმრთოესთა არსებათაგან უდარესნი წმიდანი და ზეცისა შემკობილებანი უმეცრებისა უკუე ყოვლისაგან განწმდებიან წესისაებრ (არეოპ., საეკლ., ეფრ., 6.III.6); – ἄγνοια ἡ – უმეცრებითა პირველისა მის მიზეზისაჲთა (ნაზ., ჰომ. 28,14, ტბელ.); ყოველივე უმეცრებაჲ და საცთური განიჴადების ყოველთაგან სულთა, რომელთაცა შინა შევიდეს იგი (არეოპ., საღმრ., ეფრ., 4.5); საცნაურთა მათ თუალთა მათთა განსწმედს ზედამდებარისაგან მათდა უმეცრებისა არმურისა (არეოპ., საღმრ., ეფრ., 4.5); ვითარცა უმეცრებაჲ განმწვალებელი არს შეცთომილთაჲ (არეოპ., საღმრ., ეფრ., 4.6);

   უმეცრებაჲ ღმრთისა მიმართი – κατὰ θεὸν ἀγνωσία ἡ – რამეთუ დაეფარვის მქონებელთა ნამდჳლვე ნათლისა და ჭეშმარიტისა მეცნიერებისათა ღმრთისა მიმართი უმეცრებაჲ და ზედა-მდებარე მისსა ბნელი (არეოპ., ეპ., ეფრ., 1)

   Source: ძველქართულ-ძველბერძნული ფილოსოფიურ-თეოლოგიური ტერმინოლოგიის დოკუმენტირებული ლექსიკონი = Old georgian-greek documented dictionary of philosophical-theological terminology: (მასალები) / [ქართველოლ., ჰუმანიტ. და სოც. მეცნ. ფონდი რუსთაველის ფონდი; პროექტის ავტ. და სამეცნ. ხელმძღვ. დამანა მელიქიშვილი; პ/მგ რედ. ანა ხარანაული, ბერძნ. ტექსტის რედ.: ლევან გიგინეიშვილი, ვიქტორია ჯუღელი]. - I-ლი გამოც.. - თბ.: ბაკურ სულაკაურის გამ-ბა, 2010. - 29სმ.