Gk. ο‡μοια θεῷ καὶ ἀνόμοια მსგავსების არქონე, განსხვავებული
- რამეთუ იგივე მსგავსცა არს ღმრთისა და უმსგავსოცა (არეოპ., საღმრ., ეფრ., 9.7); – ἀνόμοιος – ჯერ არს, რაჲთა ყოველი მზიარებელი რაჲთავე ემსგავსებოდის ზიარებულსა, ხოლო რაჲთავე სხუაჲ იყოს და უმსგავსო (პრ., კავშ., პეტრ., 136; 83.9-10; D.§135); – ἀνόμοιος – ყოვლითურთ ჟამის-შორისი და ყოვლითურთ საუკუნოჲ უმსგავსო ურთიერთას (პრ., კავშ., პეტრ., 106; 66.7-8); – არ ეზიარების ყოველი ყოველსა, რამეთუ არა არს თანდაწესებაჲ ყოვლითურთ უმსგავსოთაჲ (პრ., კავშ., პეტრ., 123; 76.6-8); – ἀνομοίοω (ἀνομοίονται) – ვინაჲთგან მზიარებელი რაჲვე-და ნაწილებითი მყოფი არს, ხოლო ერთებრივ მხოლოჲ – ზესთ-არსი არს და ამის მიერ უმსგავსო იქმნებიან, სათანადო არს, რაჲთა ეზიაროს ერთი ერთსა, რაჲთა იყოს მებრ მსგავს ამითა ზიარებულსა ერთსა (პრ., კავშ., პეტრ., 136, 83.22-25; D.§135)
Source: ძველქართულ-ძველბერძნული ფილოსოფიურ-თეოლოგიური ტერმინოლოგიის დოკუმენტირებული ლექსიკონი = Old georgian-greek documented dictionary of philosophical-theological terminology: (მასალები) / [ქართველოლ., ჰუმანიტ. და სოც. მეცნ. ფონდი რუსთაველის ფონდი; პროექტის ავტ. და სამეცნ. ხელმძღვ. დამანა მელიქიშვილი; პ/მგ რედ. ანა ხარანაული, ბერძნ. ტექსტის რედ.: ლევან გიგინეიშვილი, ვიქტორია ჯუღელი]. - I-ლი გამოც.. - თბ.: ბაკურ სულაკაურის გამ-ბა, 2010. - 29სმ.
to main page 
top of page