Gk. παράγον τό (παράγω) ნეოპლატ. წარმომშობელი, წარმომქმნელი
- უმჯობეს არს ყოველი წარმომაარსებელი მისგან წარმოარსებულსა (პრ., კავშ., პეტრ., 28; 24.3-4); ყოველი წარმომაარსებელი თჳსდადმი მსგავსთა პირველ უმსგავსოთაჲსა წარმოაარსებს, ვინაჲთგან საჭიროდ უმჯობეს არს ყოველი წარმომაარსებელი მისგან წარმოარსებულსა, რამეთუ არ-ვინაჲ იყვნენ ესე სწორ ურთიერთას ძალითა (პრ., კავშ., პეტრ., 28; 24,2-5); ყოველი წარმოარსებული ვისგანვე უსაშოვლოდ ჰგიეს ვიდრემე შორის წარმომაარსებელსა და წარმოიარსების მისგან (პრ., კავშ., პეტრ., 30; 25,14-15); ყოველსა წარმომაარსებელსა ესრეთვე აქუს მიზეზი წარმომაყენებელობითი (პრ., კავშ., პეტრ., 26, 23,2-3); – παράγοντος – ყოველი წარმოარსებული საღმრთოსა წესსა შორის ვერ უძლებს თჳს შორის დატევნად ყოველსა ძალსა თჳსისა წარმომაარსებელისასა (პრ., კავშ., პეტრ., 150; 90.22-23)
Source: ძველქართულ-ძველბერძნული ფილოსოფიურ-თეოლოგიური ტერმინოლოგიის დოკუმენტირებული ლექსიკონი = Old georgian-greek documented dictionary of philosophical-theological terminology: (მასალები) / [ქართველოლ., ჰუმანიტ. და სოც. მეცნ. ფონდი რუსთაველის ფონდი; პროექტის ავტ. და სამეცნ. ხელმძღვ. დამანა მელიქიშვილი; პ/მგ რედ. ანა ხარანაული, ბერძნ. ტექსტის რედ.: ლევან გიგინეიშვილი, ვიქტორია ჯუღელი]. - I-ლი გამოც.. - თბ.: ბაკურ სულაკაურის გამ-ბა, 2010. - 29სმ.