- და კაცობრივი ბუნებაჲ უხრწნელ და უკუდავ ყო, და ესრეთ აღადგინა თავისა თჳსისა თანა და ზეცად აღიყვანა (მიქ., მრწ. 10, ეფთ., Jer. 151, 85v); და თანა-აღადგინა ბუნებაჲ კაცობრივი, ამაღლდა ზეცად ბუნებითა მით კაცობრივითა (მაქს., მრწ. 10, ეფთ., Q 34, 35r); ძედ კაცისად ვიცნობთ, ზეცით გარდამოსრულად (ლეონ., ეპ. 5, არს., S 1463, 218v); ხოლო აქა ... ნათელს-იღებს იესო, ... ძედ იწოდების მამისაგან ზეცათაჲსა (სტით., სომხ. წვალ., არს., II,8); და მიერითგან უსართულო საგონებელობითა მის ადგილისაჲთა ბანაკნი ზეცათანი ვიდრე მისდამდე შთამოიწეოდეს (არეოპ., ეპ., ეფრ., 8.6); კეთილი კაცი მხიარულებასა ზეცისასა მიმთხუეულ არს (გრ. ნეოკ., ეკლ., ეფრ., A 292,, 322v) აჩუენებს უკუე წინაწარმეტყუელსა ზეცისა დიდებაჲ (გაბალ., ექუს., ანონ., 59)
Source: ძველქართულ-ძველბერძნული ფილოსოფიურ-თეოლოგიური ტერმინოლოგიის დოკუმენტირებული ლექსიკონი = Old georgian-greek documented dictionary of philosophical-theological terminology: (მასალები) / [ქართველოლ., ჰუმანიტ. და სოც. მეცნ. ფონდი რუსთაველის ფონდი; პროექტის ავტ. და სამეცნ. ხელმძღვ. დამანა მელიქიშვილი; პ/მგ რედ. ანა ხარანაული, ბერძნ. ტექსტის რედ.: ლევან გიგინეიშვილი, ვიქტორია ჯუღელი]. - I-ლი გამოც.. - თბ.: ბაკურ სულაკაურის გამ-ბა, 2010. - 29სმ.
to main page 
top of page