აღრიცხუ(ვ)ა-ჲ

1. Gk. ἀριθμέω (ἀριθμηθήναι), ἀπαρίθμησις ἡ
   ცნების დაყოფა: სახის დაშლა განუკუეთელად, გვამოვნებად, პირებად, ინდივიდებად
    

   ვიეთნიმე არცაღა განფენად იტყჳან სახისაგან განუკუეთელობისა მიმართ გუამთაჲსა აღსლვასა კაცთა სახელისასა, არამედ აღრიცხუვად უწოდენ (დამასკ., დიალ., 2,21, ეფრ.); არ აღირაცხვის გუამოვნება შემსგავსებულად საქმეთა, არცა განჰყოფენ საქმენი გუამთა (მქს., პიროს., 14, 13, ეფთ.);

2. რიცხვის, რაოდენობის განსაზღვრა
    

   და ნაკლული არა შესაძლებელ არს აღრიცხუვად (ეკლსტ., გელ., A 61, 37. II)

   See also: აღურიცხუველ-ი
   Source: ძველქართულ-ძველბერძნული ფილოსოფიურ-თეოლოგიური ტერმინოლოგიის დოკუმენტირებული ლექსიკონი = Old georgian-greek documented dictionary of philosophical-theological terminology: (მასალები) / [ქართველოლ., ჰუმანიტ. და სოც. მეცნ. ფონდი რუსთაველის ფონდი; პროექტის ავტ. და სამეცნ. ხელმძღვ. დამანა მელიქიშვილი; პ/მგ რედ. ანა ხარანაული, ბერძნ. ტექსტის რედ.: ლევან გიგინეიშვილი, ვიქტორია ჯუღელი]. - I-ლი გამოც.. - თბ.: ბაკურ სულაკაურის გამ-ბა, 2010. - 29სმ.