აღიარება, ცნობა, მიღება
- მივიღი საძიებელი ესე, ვითარცა აღსაარებული და ვთქჳ (დამასკ., დიალ., 52,13, ეფრ.); - ἐξετάζω - ცხად-ჰყოფს... არცა ზოგადობასა გუამთასა, არამედ ზოგადსა ბუნებასა ერთსა გუამთაგანსა შინა ცნობილსა და აღსაარებულსა (დამასკ., გარდ., 173, არს.);
I. მოძღვრების - ὁμολογέω - და მათცა არწმუნო აღსაარებად წესისაებრ მღდელთ-მთავრობითისა (არეოპ., საეკლ., ეფრ., 1.4); და უბრძანებს მას სამ-გზის შებერვად სატანაჲსსა, მერმეცა აღსაარებად ჯმნასა მისგან (არეოპ., საეკლ., ეფრ., 2.II.6); - συνομολογέω - ორთა ბუნებათა და ერთისა გუამისა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტეს ზედა აღმსაარებელთა მრჩობლად უკუე და განყოფილად თანა-აც აღსაარებაჲ ბუნებითთა თჳთებათა ბუნებათასა (დამასკ., ორთა ნებ., არს., S1463, 128r); - διομολογέω - ამისი ჯერ არს აღსაარებაჲ სიტყუასა შინა ჩუენსა, რამეთუ ღმრთისა ბუნებასა შინა ნებასა თანა ძლიერებაჲ შეერთებულ არს (ნოს., პასუხ., ექუს., გ. ათ., II,1); საჭირო არს მათდა აღსაარებად მასვე ჟამსა ქმნილობაჲ საჭიროჲსა და საგებისა და განმყოფებულისაჲ (ამონ., ტარიჭ., 26,9); - δοξάζω (δοξάζειν) - ორთა უკუე ბუნებათა ქრისტეს ზედა ღმრთისა ჩუენისა თქუმაჲ და აღსაარებაჲ გჳჴმს ჩუენ და ერთსა გუამსა (სტით., სომხ. წვალ., არს. I,8; I,3); - ἐφησυχάζω - და მის სარწმუნოებისა აღსაარებაჲ, რომლისაგან პირველ უცხო იყო (ლეონ., ეპ., არს., 6, S 1463, 219r); - φρονέω - რამეთუ რაჲმცა უუსამართლოეს იყო უღმრთოებითთა აღსაარებათასა (ლეონ., ეპ., არს., 1, შ 1463, 217ვ);
II. ცოდვის - ὁμολογέω (ὁμολογεῖν) - არცა სიტყჳთ უსჯულოებისა აღსაარებაჲ (თტე., მიქ. 2.6-7, გელ., K 1, 395r)
Source: ძველქართულ-ძველბერძნული ფილოსოფიურ-თეოლოგიური ტერმინოლოგიის დოკუმენტირებული ლექსიკონი = Old georgian-greek documented dictionary of philosophical-theological terminology: (მასალები) / [ქართველოლ., ჰუმანიტ. და სოც. მეცნ. ფონდი რუსთაველის ფონდი; პროექტის ავტ. და სამეცნ. ხელმძღვ. დამანა მელიქიშვილი; პ/მგ რედ. ანა ხარანაული, ბერძნ. ტექსტის რედ.: ლევან გიგინეიშვილი, ვიქტორია ჯუღელი]. - I-ლი გამოც.. - თბ.: ბაკურ სულაკაურის გამ-ბა, 2010. - 29სმ.
to main page 
top of page