აღყვანება-ჲ

უკუეთუ ოდენ ჭეშმარიტებით სამონაზუნოსა და ერთობითსა მიიწია აღყვანებასა და მოქალაქობასა (არეოპ., საეკლ., ეფრ., 6.III.5); და უსრულესთა მათ ღმერთ-მთავრობისა აღყვანებათაჲ მარადის სიწმიდით მომსყიდელ ყოფაჲ (არეოპ., საეკლ., ეფრ., 2.III.5); და მხოლოდ უსაშუვლო ყოვლად წმიდათა მათ მღდელთ-მთავრობითთა აღყვანებათა მომხილველი და მსხუერპლის შემწირველი (არეოპ., საეკლ., ეფრ., 4.III.4); და სამღდელოთა მათ სრულ-ყოფათა და ღმრთის სახეთა აღყვანებათა თანა ძირ მტკიცე ყვნა (არეოპ., საეკლ., ეფრ., 3.III.4);
აღყვანება (განღმრთობისა) - ἡ θεώσεως ἀναγωγή - ზიარებითისა და საღმრთოჲსა ნიჭისაგან ძალისაებრად მათდა თითოეულნი ყოველნი სამღდელონი დასნი მიიღებენ თჳსისაებრ მათისა განღმრთობისა აღყვანებისა და სრულებისა ყოფისა (არეოპ., საეკლ., ეფრ., 6.III.5);
აღყვანება (ღმერთ-მთავრობისა მიმართ) - ἡ ἐπί τήν θεαρχίαν ἀναγωγή - ვითარცა მღდელთ-მთავარი, წინამძღუარ იყო ჭეშმარიტისა და მხოლოჲსა ღმერთ-მთავრობისა მიმართ აღყვანებისათჳს (არეოპ., ზეც., ეფრ., 9.3);
აღყვანება (ღმრთისა მიმართი) - ἡ πρός θεόν ἀναγωγή - რაჲთა წესისაებრ განწყობილად იქმნებოდის ღმრთისა მიმართი აღყვანებაჲ და მიქცევაჲ, ზიარებაჲ და შეერთებაჲ (არეოპ., ზეც., ეფრ., 9.2); - προσαγωγή ἡ - უდარესთა უსაღმრთოესნი იგი მესაიდუმლოე და ჴელის ამპყრობელ ექმნებოდინ საღმრთოჲსა მიმართ აღყვანებისა და ზიარებისა და გამობრწყინვებისა (არეოპ., ზეც., ეფრ., 4.3); - κατ' ἀναφοράν - ქრისტეს ზედა თქუმულთა სახენი... არიან... რომელნიმე - განმსაკუთრებელობით და აღყვანებით, ვითარ-იგი ვითარმედ „ღმერთო ჩემო, ღმერთო ჩემო, რაჲსათჳს დამიტევე მე“... ხოლო რომელნიმე - წულილმომგონებელობით (დამასკ., გარდ., 275, არს.)