გან-კუეთა

1. Gk. ἁπαγορεύω
   უარყოფა
    

   და ყოველნი, რომელნიცა დიდთა მათ და საღმრთოთა კრებათა განკუეთნეს – განვჰკუეთ, და რომელნიცა შეაჩუენნეს – შევაჩუენებ (ἀναθεματίζω) (მიქ., მრწ., ეფთ., 20; Jer. 151, 87v)

2. Gk. τέμνω
   გაყოფა
    

   არცა ესოდენ განყოფილ არიან ურთიერთას, ვითარმცა ბუნებით განიკუეთებოდეს (ნაზ., ჰომ., 34,29, ტბელ.)

   Source: ძველქართულ-ძველბერძნული ფილოსოფიურ-თეოლოგიური ტერმინოლოგიის დოკუმენტირებული ლექსიკონი = Old georgian-greek documented dictionary of philosophical-theological terminology: (მასალები) / [ქართველოლ., ჰუმანიტ. და სოც. მეცნ. ფონდი რუსთაველის ფონდი; პროექტის ავტ. და სამეცნ. ხელმძღვ. დამანა მელიქიშვილი; პ/მგ რედ. ანა ხარანაული, ბერძნ. ტექსტის რედ.: ლევან გიგინეიშვილი, ვიქტორია ჯუღელი]. - I-ლი გამოც.. - თბ.: ბაკურ სულაკაურის გამ-ბა, 2010. - 29სმ.