სასწაულ-ი

1. Gk. σημεῖον τό
   ნიშანი, სიმბოლო
    

   სასწაული თჳთ ვიდრემე წარმოდგომილ საქმე არა არს, ხოლო დასაწყისი არს ყოვლად საქმეთაჲ (ამონ., ტარიჭ., 123,33); წერტილი დასაბამ არს ასოჲსაჲ და სასწაული მრგულისაჲ და ანაგები სიდიდისაჲ (ნოს., პასუხ. ექუს., გ. ათ., II, 6); ვინაჲცა და ვითარცა სასწაული წერტილისა საშუვალ დასმულისაჲ იყვის დასაბამ ყოველთა სიმრგულეთა გარე-მომვლელთა მისთა (არეოპ., საღმრ., ეფრ., 2.5); – σύμβολον τό – სულისა სასწაულ არს ტრედი (თეოფ. ბულ., მარკ., ჭიმჭ., S 404,165II);

2. Gk. σημεῖον τό
   ნიშანი, მოწმობა, სასწაული
    

   ამას უკუე, ვითარცა სხუათაცა მრავალთა მოქმედსა საკჳრველებათა და სასწაულთასა, ჟამთაცა შინა სიცოცხლისა მისისათა და ეგრეთვე შემდგომად სიკუდილისაცა პატივ-ვსცემთ (სტით., სომხ. წვალ., არს., IV,15); – τεκμήριον τό – უფალმან სხუაჲცა მისცა სასწაული ღმერთ-ყოფისა თჳსისა (თეოფ. ბულ., მარკ., ჭიმჭ., S 404,15II)

   Source: ძველქართულ-ძველბერძნული ფილოსოფიურ-თეოლოგიური ტერმინოლოგიის დოკუმენტირებული ლექსიკონი = Old georgian-greek documented dictionary of philosophical-theological terminology: (მასალები) / [ქართველოლ., ჰუმანიტ. და სოც. მეცნ. ფონდი რუსთაველის ფონდი; პროექტის ავტ. და სამეცნ. ხელმძღვ. დამანა მელიქიშვილი; პ/მგ რედ. ანა ხარანაული, ბერძნ. ტექსტის რედ.: ლევან გიგინეიშვილი, ვიქტორია ჯუღელი]. - I-ლი გამოც.. - თბ.: ბაკურ სულაკაურის გამ-ბა, 2010. - 29სმ.