როშვა

1. ძლიერ მსხვილად დაფქვა, დაღერღვა.
    

   „ქერი დავროშე და ძროხას ვაჭმემ“.

2. fig.
   უზომო, ბევრი ლაპარაკი, ყბედობა.
    

   „როშამს, კი არ უყურამს, ამათ ცალიათ თუ არა ჩემ სალაყბოთო!“

   See also: როხვა
   Source: ჯავახური ლექსიკონი / გიორგი ზედგინიძე; რედ. ვლადიმერ ზედგინიძე. - თბილისი: საუნჯე: ვაჟა წოწკოლაური, 2014. - 370 გვ.; 22 სმ.