ტიტვა

1. საწნილე ღიმის თუ სხვათა დამარილება.
    

   „ღიმი გვქონდა მოკრეფილი, ის ჩავდე ქოთანში და დავტიტე“.

2. წყევლა-კრულვა.
    

   „ისრე ტიტამს, რო იმი წყევლას ვეღარ გაუძელი და წამოველი“.

3. საჭმელში ხელების, უფრო თითების ჩაჩრა, ჩატლანკვა.
    

   „ვიცოდი იმის ხასიათი, შეჭამანდში თითებს ვტიტამდი რო აღარ ეჭამა“.

   See also: ჩატლანკვა, ჩატიტვა
   Source: ჯავახური ლექსიკონი / გიორგი ზედგინიძე; რედ. ვლადიმერ ზედგინიძე. - თბილისი: საუნჯე: ვაჟა წოწკოლაური, 2014. - 370 გვ.; 22 სმ.