უმე

1. უმი, მოუხარშავი.
    

   „ხორცი ისევ უმეა, არ მოხარშულა“.

2. fig.
   ადამიანი დონდლო, დუნე, მოუხერხებელი.
    

   „ეგ ისრეთი უმეა, რო, რას გაგიკეთამს იქ“.

   Source: ჯავახური ლექსიკონი / გიორგი ზედგინიძე; რედ. ვლადიმერ ზედგინიძე. - თბილისი: საუნჯე: ვაჟა წოწკოლაური, 2014. - 370 გვ.; 22 სმ.