უჟმური

1. ჩვ. წარმოდგენით, ავი სული. რომელიც უფრო მეტად მშობიარე ქალს და პატარა ბავშვს დაერთვის („უჟმური დაერთო“ – შეხვდა) და ავად ხდის.
2. fig.
   გულგრილი, ცივი, გამოუსადეგარი ადამიანი.
   Source: ჯავახური ლექსიკონი / გიორგი ზედგინიძე; რედ. ვლადიმერ ზედგინიძე. - თბილისი: საუნჯე: ვაჟა წოწკოლაური, 2014. - 370 გვ.; 22 სმ.