უხაბრო

1. ადამიანი: გულუბრყვილო, ალალი, უეშმაკო, მიამიტი.
    

   „უხაბრო ბავშვია რა იცის რო, რასაც ეტყვი, მართალი ჰგონია“.

   „ძიენ უხაბრო საწყალი ქალია, სულ არ აქ ეშმაკობა“.

2. უცოდინრად, მოულოდნელად.
    

   „მე რა ვიცოდი, რო დამარტყამდა, უხაბროზე შემამკრა“.

   „ჩემთვინ ვიდექი უხაბროთ მამივარდა და ცემა დამიწყო“.

   Source: ჯავახური ლექსიკონი / გიორგი ზედგინიძე; რედ. ვლადიმერ ზედგინიძე. - თბილისი: საუნჯე: ვაჟა წოწკოლაური, 2014. - 370 გვ.; 22 სმ.