ე

1. შეკვეცილი ჩვენებითი ნაცვალსახელის აღმნიშვნელი: ეს, ეგ, ამ
   „ე კაცი აქედან აღარ ინძრევა“.
2. შორისდებული –
   ა) აგერ იქ.
   „ე, სად დემს“. „ე, თითონაც მოდის“.

   ბ) ეყოფა, საკმარია.
   „ე, მეტ ნუღა ჩაყრი, კმარა!“ „ე, შეჩერდი, მეტზე ნუღა წახვალ წინ“.

   გ) გაკვირვების, ეჭვის.
   „ე, რა უქნია ამ გასაწყომ გოგოს?!“ „ე, ნახოთ ეგრე მოხდება?!“

   დ) წუხილის „ეჰ“
   „ე, როგორ არ უთხარი, მარა ვინ გაგიგონა!“ „ე, ვინ გაგიგონამს, თორე კარქია!“

   Source: ჯავახური ლექსიკონი / გიორგი ზედგინიძე; რედ. ვლადიმერ ზედგინიძე. - თბილისი: საუნჯე: ვაჟა წოწკოლაური, 2014. - 370 გვ.; 22 სმ.