ძურწვა, გაძურწვა

1. ძურწის გაცლა.
    

   „ბიჭოჯან, ბიჭო, ერთი ე ცხვრები გაძურწე, თორემ მატყლ გააფუჭამს“.

   See also: ძურწა
2. უბოდიშოდ მოსვლა.
    

   „არავის დაუყურა, ძურწა თავი და შევიდა სახში პირდაპირ“.

3. გაპარვა, გაძურწვა.
   See also: გაძურწვა
   Source: ჯავახური ლექსიკონი / გიორგი ზედგინიძე; რედ. ვლადიმერ ზედგინიძე. - თბილისი: საუნჯე: ვაჟა წოწკოლაური, 2014. - 370 გვ.; 22 სმ.