წიბო

1. ნეკნი.
    

   „ისრე დაარტყა, რო წიბო ჩაუტეხა“.

2. fig.
   სისხლით ნათესავი, შთამომავალი, ხასიათი.
    

   „ჰგამს რა, ეგეც იმი წიბო არ არი?!“

   „მაგასაც პაპამისის წიბო გამოჰყვა“.

   Source: ჯავახური ლექსიკონი / გიორგი ზედგინიძე; რედ. ვლადიმერ ზედგინიძე. - თბილისი: საუნჯე: ვაჟა წოწკოლაური, 2014. - 370 გვ.; 22 სმ.