წყვიტა

1. დახოცა, გაჟლიტა.
    

   „რაღაც უბედური ავანტყოფობა გაჩნდა, იმთენი ხალხი წყვიტა რო თვლა არ ჰქონდა“.

2. (მათრახი, ჯოხი) გადაჰკრა, მოწყვეტილად დაარტყა.
    

   „ხელში მათრახი ეჭირა, ისე წყვიტა, რო თვალთ დაუბლენა“.

   Source: ჯავახური ლექსიკონი / გიორგი ზედგინიძე; რედ. ვლადიმერ ზედგინიძე. - თბილისი: საუნჯე: ვაჟა წოწკოლაური, 2014. - 370 გვ.; 22 სმ.