ალო

1. მოდგმად ყოფნის ან დიდი გუთნით ხვნის დროს რიგით ვისი ყანაც იხვნებოდა, იტყოდნენ იმის ალო არისო.
    

   „როცა ჩემი ალო იქნებოდა, სადილ-სამხარიც მე’ნა მეჭმია მეგუთნეებისათვინ“.

   See also: გამოცხვირვა
2. შერჩეული ჟამი, დროული.
    

   „ყველფერ თავისი ალო აქ, თუ ალოზე გააკეთა საქმე, კარგი, თუ არა და, მერე შეიძლება აღარც ივარგოს“.

   „რა ალოზე მოუსწარი, თორემ მერე წავიდოდა და წადი და დიე“.

   „ეს ყანა ალოზე მოიხნა, იმითვინ მოსავალიც კარგი მოიყვანა“.

3. იღბალზე, ბედზე შეხვედრილი რამ.
    

   „ჩემ ალოზე მოხვდა ეგ თევზი, თორემ აპა კიდე გადაისროლე ბადე, თუ რამე დაიჭირო“.

4. უბედურება, შავი დღე.
    

   „თუ ი მამა მოუკვდა, მაშინ ნახოს, მაგან თავის ალო“.

   „ორთითი თუ არ ჩამოიტანა, ვანახამ მაგას თავის ალოს“.

   Source: ჯავახური ლექსიკონი / გიორგი ზედგინიძე; რედ. ვლადიმერ ზედგინიძე. - თბილისი: საუნჯე: ვაჟა წოწკოლაური, 2014. - 370 გვ.; 22 სმ.