ამყოფინა

1. აკმარა.
    

   „რაც ჰქონდა, ის ამყოფინა“.

2. სიკვდილის პირამდე მიიყვანა.
    

   „ისე დაარტყა, რომ ამყოფინა“.

   „ამ ოხერ ავადმყოფობამ მე ჩემი მამაყოფინა“.

   Source: ჯავახური ლექსიკონი / გიორგი ზედგინიძე; რედ. ვლადიმერ ზედგინიძე. - თბილისი: საუნჯე: ვაჟა წოწკოლაური, 2014. - 370 გვ.; 22 სმ.