დაეკოსა

1. (წებოვანი რამ) დაეკრა.
    

   „ეს სამთელი ისე დაეკოსა, რო ვეღარ ვაძრომ“.

2. fig.
   ადამიანი დიდ ხანს რომ ზის, არ დგება.
    

   „როგო დაეკოსა ეგრე, რო ამთენ ხან აღარ ადგა“.

   See also: დაკოსვა
   Source: ჯავახური ლექსიკონი / გიორგი ზედგინიძე; რედ. ვლადიმერ ზედგინიძე. - თბილისი: საუნჯე: ვაჟა წოწკოლაური, 2014. - 370 გვ.; 22 სმ.