ჲაბო

1. ცხენი დაკოდილი.
2. ადამიანი: (უფრო ქალზე იტყოდნენ) თავნება, სხვის კარზე მოსიარულე.
    

   „რა ჲაბოსავით დადიხარ, ქალო, აღმა-დაღმა.“

   „ჲაბო-ქალია ნამდვილი, ხან სად არი და ხან-სად.“

   Source: ჯავახური ლექსიკონი / გიორგი ზედგინიძე; რედ. ვლადიმერ ზედგინიძე. - თბილისი: საუნჯე: ვაჟა წოწკოლაური, 2014. - 370 გვ.; 22 სმ.