დაკვლანჭვა, დაკვანჭვა

1. თოკის: დახლართვა, რომ გაიფსკვნება.
    

   „ისრე დაიკვლანჭა ეს თოკი, რო ამას რაღა გახსნის“.

2. ადამიანის: ტკივილისაგან ძლიერ დაგრეხვა, დამანჭვა.
    

   „ქარებისაგან (რევმატიზმი) რა საცოდავათ დაიკვლანჭა ეს კაცი, სუ ვეღარ დადის“.

   See also: გაკვლანჭვა
   Source: ჯავახური ლექსიკონი / გიორგი ზედგინიძე; რედ. ვლადიმერ ზედგინიძე. - თბილისი: საუნჯე: ვაჟა წოწკოლაური, 2014. - 370 გვ.; 22 სმ.