ნესტარი

1. მახვილი დასასობი.
    

   „იმი სიტყვები ნესტარივით დამესო გულზე“.

2. ფუტკრის, ბზიკის ორგანო (ხორთუმსაც ეძახიან), კბენის დროს სხეულში რომ ასობს.
    

   „ფუტკარი რო გვიკბენდა, დანის პირით ამოვიღებდით ნესტარს, რო ძაან არ გამსივებოდა“.

3. გველის ენა თუ კბილი, რომლითაც კბენს, მომშხამველი.
   See also: დანესტვრა
   Source: ჯავახური ლექსიკონი / გიორგი ზედგინიძე; რედ. ვლადიმერ ზედგინიძე. - თბილისი: საუნჯე: ვაჟა წოწკოლაური, 2014. - 370 გვ.; 22 სმ.