დაღმეჭა

1. (სახის კანის, ტყავის) დანაოჭება, (კარების, რაიმეს ტარის) გამრუდება. დაღმეჭილი – გამრუდებული, მორყეული.
    

   „რო უთხრეს ის ამბავი, სახე ისე დაეღმეჭა რო შემეცოდა“.

2. fig.
   გაკრეჭა, კრეჭა (უშნო სიცილი).
    

   „რას დამეღმიჭე, მე შენი ღრეჭის დრო მაქ ახლა“.

   See also: გაკრეჭვა, კრეჭა, ღრეჭა
   Source: ჯავახური ლექსიკონი / გიორგი ზედგინიძე; რედ. ვლადიმერ ზედგინიძე. - თბილისი: საუნჯე: ვაჟა წოწკოლაური, 2014. - 370 გვ.; 22 სმ.