შემოდგომით, წველადობის შემცირებისას, ხანულის რძე ვისზეც იყო, ასეთი ორი ან მეტი ხანულად მყოფის მიერ რძის ერთმანეთთან მორიგეობით მიტანა. ამგვარი ხელახალი დახანულება იმისთვის ხდებოდა, რომ ერთბაში რძე ჰქონოდათ და მისი დამუშავება უფრო გაადვილებოდათ.
- „შემოდგომით, როცა წველა დაიკლემდა, მაშინ ვიცოდით დახარგავება – ვისზეც რძე იქნებოდა, ის სხვა ხანულთან მოილაპარაკემდა (მოლაპარაკება), ხანული რძეს მოიტანდა რამთენიმე დღეს (რაგორც მოილაპარაკემდნენ) მერე ის მევერე მიუტანდა თავი ხანულის რძეს“.
Source: ჯავახური ლექსიკონი / გიორგი ზედგინიძე; რედ. ვლადიმერ ზედგინიძე. - თბილისი: საუნჯე: ვაჟა წოწკოლაური, 2014. - 370 გვ.; 22 სმ.
to main page 
top of page