გვალვიანობისაას: ვინმე შეუთქვამდა, დაივლიდა სოფლებს კარი-კარ, უმეტეს შემთხვევაში შვიდი სოფელი უნდა დაევლო. ოჯახები აძლევდნენ სანთელს, კვერცხებს, ერბოს, ყველს. ამ შენაწირის ნაწილს ან მის საფასურს ეკლესიას სწირავდნენ, ნაწილს კი თვითონ ეახლებოდნენ. ასრულებდნენ იმისათვის, რომ წვიმა მოსულიყო. ამ წესს დიდებას უწოდებდნენ.
Source: ჯავახური ლექსიკონი / გიორგი ზედგინიძე; რედ. ვლადიმერ ზედგინიძე. - თბილისი: საუნჯე: ვაჟა წოწკოლაური, 2014. - 370 გვ.; 22 სმ.