ერთს რომ ბავშვი ეყოლებოდა მის ორმოცის შესრულებამდე თუ მეორესაც გაუჩნდებოდა, ამას ორმოცში გარევას უწოდებდნენ (ამასთანაც რიგი რწმენა-წარმოდგენები იყო დაკავშირებული).
- „მე და ჩვენებიენთ სოფოს ორმოცი ორმოცში გაგვერია, ბავშვიც ორივეს გაგვეზარდა.“
Source: ჯავახური ლექსიკონი / გიორგი ზედგინიძე; რედ. ვლადიმერ ზედგინიძე. - თბილისი: საუნჯე: ვაჟა წოწკოლაური, 2014. - 370 გვ.; 22 სმ.