შეწებება
1.ლინგვ. აფიქსების მექანიკური დაკავშირება სიტყვის ძირთან ან ფუძესთან, რის გამოც სიტყვის დაშლა შემადგენელ ნაწილებად ადვილია; ყოველ აფიქსს ერთი გრამატიკული მნიშვნელობა აქვს და ყოველი გრამატიკული მნიშვნელობისათვის ცალკე აფიქსი იხმარება;
2. სითხეში შეტივტივებულ ნაწილაკთა (მიკრობების, სისხლის წითელი და თეთრი ბურთულებისა და სხვ.) გუნდებად შეწებება იმუნური შრატის მოქმედების შედეგად.
Source: ჭაბაშვილი მიხეილ, უცხო სიტყვათა ლექსიკონი / შეადგინა [და წინასიტყვ. დაურთო] მიხეილ ჭაბაშვილმა. - მე-3 შესწ. და შევს. გამოც.. - თბ. : განათლება, 1989.