მედუქნე, დუქნის პატრონ – ბატონი. სიმღერაც არის – ქალი ამბობს: „მე რომ შენ შეგიყვარო, რით უნდა შემინახო, მიყვარს კარგი ჭამა – სმა, კარგად ჩაცმა, დახურვა...“ ეხლა ვაჟი ეუბნება: „დუქანდარი ბიჭი ვარ!“ და სხვ. „კარგი იქნებოდა ხელოსნები და დუქანდარები უბრალოდ არავის მინდობოდნენ“ (ივ.“, 1889 წ; № 2). ვაჭრებმა ახალი ბილეთი უნდა აიღონ ვაჭრობისა და დუქანდარობისა“ („ივ.“,1889 წ; № 2).
Source: გრიშაშვილი იოსებ, ქალაქური ლექსიკონი: (საარქივო მასალა)/[გამოსაც. მოამზადა რუსუდან კუსრაშვილმა]. – თბ.: სამშობლო, 1997 (სამშობლო). – 304გვ.
to main page 
top of page