ლაფა

1. მუხუდოსავით (მუხუდო), ფლავის პირისათვის. მარცვალია, ერთგვარი სისირის მსგავსი, მხოლოდ წვრილი და დაყოფილი. ლაფას ხმარობენ ფლავის ზედაპირისათვის. ლაფას სიმაგრის გამო ძალზედ ხარშავენ, შემდეგ ადუღებენ ქიშმიშთან ერთად და აყრიან ფლავს ზევიდან. ამგვარ ფლავს უწოდებენ ყაბლუ ფლავს. თურქ. „მუკაშარ“.
2. ასაბლუ – ფლავი ქიშმიშ – ლაფიე.
   Source: გრიშაშვილი იოსებ, ქალაქური ლექსიკონი: (საარქივო მასალა)/[გამოსაც. მოამზადა რუსუდან კუსრაშვილმა]. – თბ.: სამშობლო, 1997 (სამშობლო). – 304გვ.