
	ლექსიკონები Top 10 Feedback Login ქალაქური ლექსიკონი

ხათა (ხათა – ბალა)

უბედურება.

ამბობენ: ვა, არ მინდა რაღა წამოგყვე, ხათაა! „კნიაზჟან, ეს რა ხათაა“! (რ. ერისთ., „ივ.“, 1887 წ., № 2).
„მიეცი ეგ თოფი კონდუქტორს, ხათა არ მოხდეს“ („აკაკის კრებ.“, 1887 წ., № 4, გვ. 14).
„მის აზრსა სა წრფელსა გრძნობას ეძახის ხათა – ბალასა“ (ვაჟა, ტ. I, გვ. 126).

Source: გრიშაშვილი იოსებ, ქალაქური ლექსიკონი: (საარქივო მასალა)/[გამოსაც. მოამზადა რუსუდან კუსრაშვილმა]. – თბ.: სამშობლო, 1997 (სამშობლო). – 304გვ.