ქილიკი

1. ოხუნჯი, ხუმარა(პირვ. ს. მგალ. ნაწ-ში წავიკითხე ეს სიტყვა. დღს ახალგ. პოეტის ც.ახალკაცის ლექსშიც წავიკითხე). „მოდის ქარი აბეზარი, თმებს მიწეწავს ქილიკით („სტალ.", გორი, 1956 წ., №118). ხევს იციან - საცილიკო. „დილითა აქ იყვნენ და მექილიკებოდნენ"(ლ. ჩერქ., „ორი მსხვერპლი").
2. საწყაოც ყოფილა. „ქილიკით დავიდგამ ქერსა" („სახალ. ლექს," 1891წ., გვ. 6) ქილიკობა - ოხუნჯობა, ხუმრობა, ენამახვილობა, დაცინვა. „ი. მეუნარგიას წერის მანერა მსუბუქი იყო, ... ქილიკობითა და ენამახვილობით შეზავებული, მარილიანი" (გრ. ყიფშ., „საქართ"., 1919წ., №110).
   See also: გააქილიკა.
   Source: გრიშაშვილი იოსებ, ქალაქური ლექსიკონი: (საარქივო მასალა)/[გამოსაც. მოამზადა რუსუდან კუსრაშვილმა]. – თბ.: სამშობლო, 1997 (სამშობლო). – 304გვ.