შეშმიში

1. შეშლილი, გილდარა, დამთხვეული.
2. შიშისაგან შეშლილი. შეიძლება წარმ. ჰაშიშიდან (სწორედ ჰაშიშმიღებული კაცი არის ასეთი). „ამის გაგონებაზე ერთი ეს დაიძახა „შენა“! და შეშმიშივით გახდა, საჩქაროდ წამოფრინდა და გავარდა“ (ბ. ჯორჯ. „ივ“., 1893 წ., №165). „არა, ყურუმსაღო, ისე როგორ გაშეშმიშებულხარ, რომ ექვსი წლისა გამოგყავს შენი თავი („კაპიშ“., გვ. 16).
   See also: ეშმიში
   Source: გრიშაშვილი იოსებ, ქალაქური ლექსიკონი: (საარქივო მასალა)/[გამოსაც. მოამზადა რუსუდან კუსრაშვილმა]. – თბ.: სამშობლო, 1997 (სამშობლო). – 304გვ.