იახო

1. (ა. ცაგარ., „მნათ.“, 1937 წ. №5, გვ. 41). 1. წელის ტკივილის დროს გაფისულ ტილოს სხვადასხვა წამლებით შეზავებულს შემოიკრავენ წელზე. „ავდექი და ქე მიველი, მოუტანე კარქი იახი“. (ქართ. მაჰმადიანთა სახალხო ლექსები, 1891 წ., გვ. 71). იახი აქ მალამოდაა ნაგულისხმევი.
2. ფისით, დანამასტაკით, ობოლი (ფხვიერი, წვრილი) საკმევლით, გუნდათი და სხვა წამლებ–მცენარეულობით შეზავებული. ამ იახოს გაჰხსნიან ტილოზე და შემოაკრავენ ავადმყოფს ნატკივან წელზე ან ნაღრძობ–გატეხილ ფეხზე. ერთი ყარაჩოღელის გამოთქმა: „აღარ მომეშვა, აღარ მომეშვა, იახოსავით ამეკრა რაღა“.
   Source: გრიშაშვილი იოსებ, ქალაქური ლექსიკონი: (საარქივო მასალა)/[გამოსაც. მოამზადა რუსუდან კუსრაშვილმა]. – თბ.: სამშობლო, 1997 (სამშობლო). – 304გვ.