კინტო

1. თაბახით ხილის გამყიდავი, ფეხზედ მოვაჭრე ბაყალი.
2. კინტოს სპარსეთში ჰქვიან „ტაბაკ–კაშ“, ე.ი. თაბახის ამწევი“ იხ. „ბოჰემა“. კინტო არ არის სპარსული სიტყვა. ასეთ მოვაჭრეს, რომელიც ფეხზე ვაჭრობს და რომელსაც თავზე თაბახი უდგას, ჰქვიან: „თაბახ–ქაშა“ (თაბახის ამწევი). („Иран“, 1939 წ. № III, გვ. 26). თაბახქაშე, ფალავანი – პეხლევან. იხ. ჩემი „ძველი ტფილისი“ (სახლის ეგზემპლარი). კინტო ნაცია ინტონაცია – სიტყვის თამაში. „შემოვიდა სხვადასხვა ახალი სილი. კინტოობა დავიწყე“ („ს. მეჯღ.“, თავი III). კინტოობა – თავის თაბახით ვაჭრობა ქუჩა–ქუჩა დატარებით. წვინტლიანო ქინთო.1 (ასეა. – რ.კ.). კინტო – წარმოდგება სიტყვიდან „კინტი.“, კინტი ჰქვიან იმ დახვეულ ტილოს, რომელსაც თავზე თაბახქვეშ იდებენ კინტოები. (კინტო – კინტი (?), კინკრიხო).
   Source: კინტოს სპარსეთში ჰქვიან „ტაბაკ–კაშ“, ე.ი. თაბახის ამწევი“ იხ. „ბოჰემა“. კინტო არ არის სპარსული სიტყვა. ასეთ მოვაჭრეს, რომელიც ფეხზე ვაჭრობს და რომელსაც თავზე თაბახი უდგას, ჰქვიან: „თაბახ–ქაშა“ (თაბახის ამწევი). („Иран“, 1939 წ. № III, გვ. 26). თაბახქაშე, ფალავანი – პეხლევან. იხ. ჩემი „ძველი ტფილისი“ (სახლის ეგზემპლარი). კინტო ნაცია ინტონაცია – სიტყვის თამაში. „შემოვიდა სხვადასხვა ახალი სილი. კინტოობა დავიწყე“ („ს. მეჯღ.“, თავი III). კინტოობა – თავის თაბახით ვაჭრობა ქუჩა–ქუჩა დატარებით. წვინტლიანო ქინთო.1 (ასეა. – რ.კ.). კინტო – წარმოდგება სიტყვიდან „კინტი.“, კინტი ჰქვიან იმ დახვეულ ტილოს, რომელსაც თავზე თაბახქვეშ იდებენ კინტოები. (კინტო – კინტი (?), კინკრიხო).