ყავღა

1. ახოვანი შეხედულება, კარგი აგებულება. „დიდებული სახისა და ყავლის კაცი როგორ გასცვალე მეორე ქმარზედ“ (ანტ. ფურც.). „...აქ ავიწყდება შექსპირს, რომ ის დიდებული ყავლის და რიხის კაცი - იყო მოხუცი (ანტ. ფურც.) მოელვარისა თვალები, ყავლითა დიდებულითა“ (ანტ. ფურც., „ცისკარა“, თ. VI). ამბობენ: ყავღა ბიჭიაო.
2. შნო, მარიფათი. აქედან ყავღიანი - შნოიანი, მარიფათიანი.
   Source: გრიშაშვილი იოსებ, ქალაქური ლექსიკონი: (საარქივო მასალა)/[გამოსაც. მოამზადა რუსუდან კუსრაშვილმა]. – თბ.: სამშობლო, 1997 (სამშობლო). – 304გვ.