ჩურუქი

1. დამპალი. „რასა ბრძანებთ, კნიაზო, განა იმისთანა ჩურუქი ადვოკატთაგანი ვარ“? (რ. ერისთ., „ივ.“, 1880 წ., № 4, გვ. 63).
2. მცირე. „ის არ იცნობს წვრილსა და ჩურუქა ხალხსა, თორემ იმას ვინ არ იცნობს“ (ი. კერეს., „ცისკ.“, 1868 წ., № 12, გვ. 44).
   Source: გრიშაშვილი იოსებ, ქალაქური ლექსიკონი: (საარქივო მასალა)/[გამოსაც. მოამზადა რუსუდან კუსრაშვილმა]. – თბ.: სამშობლო, 1997 (სამშობლო). – 304გვ.