ჭაბუ, ჭაბუკუ (ჭაბუ{კუ}ს)

1. Anth.
   ჭაბუკუ, ჭაბუკი
    

   ცხენს ქიგედოხოდჷ თი ჭაბუკუქ: მ. ხუბ., გვ. 239 - ცხენზე შეჯდა ის ჭაბუკუ. ჭაბუქ ონჯუაშა მიდართჷ: მ. ხუბ., გვ. 240 - ჭაბუ საღამომდე წავიდა.

2. ვაზის ავადმყოფობა იყო ერთგვარი. ვაზს გული გაუშავდებოდა და ხმებოდა. ჭაბუ უჩნდებოდა მაღლარ ვენახს (მასალები, ტ. 4, ნაწ. 3, გვ. 160).
   Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ..